W procesie podwójnego pęcherzyka polimer jest wytłaczany w postaci rurki do kąpieli wodnej. Woda szybko schładza polimer, zmniejszając jego krystaliczność w porównaniu do konwencjonalnej folii rozdmuchiwanej z hartowaniem powietrzem. Niższy poziom krystaliczności pomaga w późniejszym procesie orientacji.

Po hartowaniu rura jest ponownie podgrzewana do temperatury orientacji za pomocą gorącej kąpieli wodnej lub promiennika podczerwieni. Ten dwuetapowy proces hartowania i ponownego podgrzewania rury pomaga kontrolować krystaliczność i zapewnia bardziej jednolitą temperaturę orientacji. Rura jest rozszerzana przez wdmuchiwanie powietrza do środka, zgodnie z metodą podobną do konwencjonalnego procesu rozdmuchiwania folii. W procesie podwójnych pęcherzyków rura jest jednak orientowana w niższych temperaturach, co powoduje wyższe naprężenia i współczynniki rozciągania podczas orientacji. W rezultacie folie podwójnie bąbelkowe mają większą orientację niż konwencjonalne folie rozdmuchiwane.

Zorientowana folia może zostać poddana etapowi termoutwardzania w trzecim pęcherzyku, w którym rura jest ponownie podgrzewana do temperatury wyżarzania. Pomaga to kontrolować kurczenie się folii termokurczliwej lub poprawić stabilność wymiarową folii niekurczliwej.

Ważnymi czynnikami wpływającymi na wydajność są temperatury orientacji i termoutwardzania, BUR (współczynnik rozciągania w kierunku poprzecznym) i TUR (współczynnik rozciągania w kierunku maszynowym).

Proces podwójnego pęcherzyka wytwarza folię o bardziej jednorodnych właściwościach w kierunku maszynowym i poprzecznym niż sekwencyjny proces tenter frame. Procesy tenter frame mają znacznie wyższą wydajność niż procesy podwójnych pęcherzyków i są dominującą metodą stosowaną do produkcji folii BOPP i BOPET. Procesy dwupęcherzykowe są często stosowane do produkcji folii termokurczliwej/worków, a ostatnio są wykorzystywane do produkcji folii barierowych.