Wytłaczanie pianki to proces stosowany do tworzenia arkuszy tworzyw sztucznych o strukturze komórkowej. W tej metodzie, gazowy lub chemiczny środek porotwórczy jest wprowadzany do stopionego polimeru podczas jego przygotowania w bębnie wytłaczarki. Gdy roztopione tworzywo sztuczne opuszcza matrycę, rozszerza się do określonego stopnia, tworząc ścianę komórkową.

Procedura ta jest przeprowadzana w maszynie do wytłaczania pianki, która posiada zamkniętą komorę, w której wytwarzany jest ekstrudat. Komora ta może, ale nie musi być poddawana zmianom ciśnienia, np. próżni, w zależności od konkretnych warunków procesu. Aby uzyskać kontrolowany kształt tworzywa, wewnątrz komory i za matrycą stosowane są napędzane mechanicznie walce.

Ze względu na trudne warunki środowiskowe panujące wewnątrz komory, zaleca się, aby rolki formujące lub kształtujące były napędzane z zewnętrznego źródła zasilania, aby chronić je przed potencjalnie szkodliwym wpływem próżni, ciśnienia itp. Umieszczenie napędów na zewnątrz umożliwia utrzymanie systemu w stanie gotowości do pracy podczas otwierania komory i wszelkich niezbędnych napraw lub regulacji.

Komora służy zwykle jako górny koniec barometrycznego odcinka, przez który przechodzi wytłaczanka. Do uszczelnienia górnego końca komory stosuje się jedną lub więcej ruchomych przegród, co pozwala na łatwą regulację zarówno w tym samym, jak i przeciwnym kierunku górnego końca komory. Taka konstrukcja ułatwia wydajne i elastyczne operacje wytłaczania pianki.